Terwijl Rolf het Cyrillisch schrift onder de knie begint te krijgen, heb ik een andere hobby gevonden: mensen kijken op de metrotrappen. Je moet het zien als een soort van mensen kijken van het terras, maar dan op de ellenlange metrotrappen hier in Sint Petersburg en Moskou. De metro is zo diep onder de grond, dat je soms 5-8 min op een steile metrotrap staat. Naast je gaat er een trap de andere kant op die net zo druk bezet is als je eigen trap. Wat het kijken naar mensen zo leuk maakt, is dat het allemaal verschillende soorten mensen met hun eigen bijzonderheden in gedrag en uiterlijk. En tja de verhalen hierbij verzinnen is een van mijne nieuwe favoriete tijdsverdrijven....

Op het moment van schrijven (woensdag 6oktober) zitten we al weer in de 26uurs trein van Moskou naar Yekaterinburg, een plaats op de grens van Europa en Azië en randje Siberië. Echter kan ik natuurlijk de laatste verhalen van Sint Petersburg en Moskou niet voor me houden. De laatste nacht in Sint Petersburg hebben we de luxe gehad om de 12 bed-dorm geheel voor ons zelf te hebben. Na deze lekker rustige nacht zijn we het Hermitage in geweest. Ondanks dat we beiden niet echt kunstliefhebbers zijn, konden we dit museum toch niet voorbij laten gaan. Gelukkig werkten onze in Nederland niet meer werkende studentenkaarten hier nog wel, en konden we gratis naar binnen in plaats van 10 euro per persoon!

Na het Hermitage hebben we nog een beetje rond gewandeld om natuurlijk te eindigen in een koffiecafe. In Sint Petersburg staan er namelijk op elke hoek ongeveer 4 koffietentjes en minimaal 2 sushi-barren en alles is minimaal 24uur per dag open. Hoezo commercie?! Na de koffie zijn we richting het station gegaan waar de trein naar Moskou stond te wachten. Het was een nachttrein van 8uur, waarin alles echt super-de-luxe was geregeld; het was heel grappig om per treinstel de provodnitsa's (conductrices) te zien staan in hun te nette rode jassen om je de weg te wijzen, zowel in als buiten de trein. Nadat een aardige wat oudere Russische man ons alle trucjes van de coupe heeft laten zien, hebben we beiden heerlijk geslapen om wakker te worden in Moskou!!

Moskou is een stuk groter en meer wereldstad dan Sint Petersburg. Ik moet dan ook zeggen dat het helaas minder mooi is dan Sint Petersburg, juist door de grootsheid heeft de stad weinig eigen karakter. De grootste bezienswaardigheid in Moskou was toch het Kremlin met het Rode Plein en de Sint Basel (wat maar op 10min lopen van ons super hostel lag). De St Basel was wel erg bijzonder om eindelijk eens in het echt te zien! Weer zo'n moment om te realiseren dat je echt op reis bent.

In Moskou hebben we meerdere dagen gewoon beetje rondgewandeld om op die manier de stad te zien en tegen van alles aan te lopen. Dit is dan ook goed gelukt; het ene moment kom je opeens in een winkelcentrum de luxe aan met 7verdiepingen en een ijsbaan, terwijl het andere moment je bij het vervallen oude Olympische stadion komt uit 1980. We zijn via de Arbat richting het Kremlin gelopen. De Arbat is eigenlijk Dé straat van Moskou; het is dan ook hier waar de eerste hotels en de grote winkelketens kwamen ten tijde van het verval van het communisme. Het is tegelijk ook de straat waar je het verschil zo duidelijk weer terugziet tussen oud en nieuw Moskou, want ja je hebt de nieuwe en grootste hotels en winkels met te dure spullen, maar tegelijk staan daar achter weer de ouderwetse Oostblok flats die eigenlijk te lelijk voor woorden zijn. Om nog even extra het gevoel te krijgen, draaide een winkel keihard door zijn speakers over straat ‘Slamn dunk the funk' van 5 dus we moesten hier wel een fout dansje op maken. Helaas voor Rolf was het niet Casanova, aangezien hij daar door zijn team een leuk nieuw dansje op heeft leren te maken.

Op de laatste dag hebben we misschien nog het meest bizarre en voor mij ook oncomfortabele gedaan tot nu toe op de reis. Op het Kremlin staat namelijk het mausoleum waar Lenin nog in opgebaard ligt. Na zijn beroerte heeft Stalin bedacht dat Lenin gepreserveerd moest worden als groot voorbeeld van het communisme, ondanks dat het tegen de wil van Lenin en zijn familie was. Met veel moeite is er een techniek ontwikkeld waarmee ze Lenin hebben kunnen preserveren en als soort van mummie opgebaard konden laten liggen. Je kunt gratis gaan kijken en het is zowaar ook goed geregeld dat je niet met teveel mensen in eens binnen bent. Echter wat het zo vreemd maakte, is dat in het piramideachtige gebouw bijna geen licht was, naast de spots op de bewaking. De bewaking stond op elke hoek van het gebouw en houd je nauwlettend in de gaten en stuurt je steeds verder naar binnen tot je eindelijk bij Lenin uitkomt. Ik moet zeggen dat ik niet wist hoe snel ik weer naar buiten moest, zo onheilspellend voelde het allemaal. Spookhuis op de kermis op de Grote Markt is er niets bij.

Zoals ik al zei zitten we nu in de trein van Moskou naar Yekaterinburg, met lichte moeite is het allemaal weer gelukt en hebben we ons plekje in de trein gevonden. De tijd gaat best snel voorbij en we hebben onze eerste Russische vrienden al weer gemaakt. Waaronder 2 kindjes van de coupe hiernaast die nu overal ‘Hallo' tegen zeggen, omdat ze dat van Rolf hebben geleerd, en een wiskunde professor uit onze coupe die geen Engels kan, dus waarmee we lange gesprekken hebben waarin eigenlijk heel weinig gezegd wordt. We vermaken ons dus nog wel even tot we in Yekaterinburg zijn. Ben benieuwd of ik mijn nieuwe hobby daar ook voort kan zetten....