Waar denk je aan als je aan snelle treinen denkt? Frankrijk, misschien Duitsland? Dat zou kunnen, maar Japan is toch echt het mekka als het om snelle treinen gaat. De zogenaamde Shinkansen of Bullet Trains bestaan al sinds de jaren 60. Het systeem is zo geperfectioneerd dat elke paar minuten op de grotere stations wel een trein in een van de beide richtingen vertrekt. Tel daarbij op dat de treinen gemiddeld binnen 6 seconden (!!) van de geplande aankomsttijd arriveren en je hebt een geweldig netwerk. Dat de treinen met 250+ rijden is een welkome bonus.

Onze eerste ervaring met de Shinkansen was op 10 november, de dag dat onze JR Rail Pass in ging. Met deze pas kun je onbeperkt reizen met het netwerk van JR (Japan Railway). Naast de Shinkansen kun je gebruik maken van lokale treinen, metro, bussen en zelfs veerboten. Let wel, in Japan heb je voor al deze diensten meerdere bedrijven, het is dus altijd opletten waar je wel en niet in mag stappen. Een dergelijke pas kost rond de 250 euro voor 7 dagen. Gezien het prijsniveau van de Shinkansen is dit een goede deal. Gelukkig hadden Joriek en ik de pas in Nederland al aangeschaft, want zoals we wisten is dat niet mogelijk in Japan zelf. Vreemd? Ja, maar niet alles is altijd even logisch....

Onze eerste rit zou gaan van Tokyo naar Nagoya, waar we zouden overstappen op de lokale trein naar Takayama, in de Japanse Alpen. Eenmaal in de trein hebben we ons verbaasd over de enorme ruimte die je hebt voor je benen. Stel je de standaard ruimte in een NS trein voor en verdubbel die maar, dat komt aardig in de buurt. De treinrit zelf lijkt op een Thalys/TGV rit. Het gaat hard, het is comfortabel en uiteindelijk ook gewoon maar een treinrit. Toch is de sensatie elke keer aanwezig en blijf je je verbazen over de enorme afstanden die je in beperkte tijd kan afleggen. Wat een nacht zouden duren in de Trans-Siberie Expres kost je nu slechts een paar uur.

Toch was de rit naar Takayama indrukwekkender. Het uitzicht was fantastisch, vooral op de terugweg. De lokale trein had namelijk uitzicht rondom, ook achter de machinist. Drie maal raden wie op de voorste rij zaten van de eerste coupe... De rit van 2,5 uur was werkelijk zo voorbij, wat is dat een geweldige ervaring. Je hebt het gevoel naast de machinist te zitten, over jongensdromen gesproken...

Takayama staat naast de indrukwekkende natuur bekend om de authentieke Japanse huizen die er te vinden zijn. We hadden slechts een nacht in de bergen gepland, Kyoto zou een langer verblijf zijn. Na de lokale trein en een stuk met de Shinkansen kwamen we al snel in Kyoto aan. Naast bekend van het milieuakkoord (nou ja, akkoord...) is Kyoto met name DE stad om een hoop over de historie van Japan te weten te komen. Er zijn honderden tempels, een kasteel en een paleis. Naast dat we hier een deel van hebben bezocht, hebben we een dag uitgetrokken om het nabij gelegen Nara te bezoeken. Dit kleine plaatsje staat vol van de bezienswaardigheden en stelt niet teleur. Feitelijk is het een groot park waarin tempels en dergelijke te bezoeken zijn. Het meest bijzondere aan het park is misschien wel dat er ruim duizend herten rondlopen. Deze herten zijn ‘wilde' beesten. ‘Wild' omdat ze verschrikkelijk tam zijn. Het helpt waarschijnlijk mee dat ze de hele dag rijstcrackers gevoerd krijgen door de bezoekers van het park. Toch is het een bijzondere ervaring om zo dichtbij deze van nature schuchtere dieren te kunnen komen. En dat in een werkelijk fantastisch mooie omgeving!

Buiten het uitstapje naar Nara hadden we het ambitieuze idee om het zogenaamde Kobe beef in Kobe te gaan eten. Voor wie het niet kent, Kobe vlees is vlees van koeien die tot in den treuren worden vertroeteld. Het gerucht gaat dat de koeien dagelijks bier drinken en gemasseerd worden met Sake. Alleen het laatste is ten dele waar, de koeien worden gemasseerd, maar niet met Sake. Het meest bijzondere aan het vlees is voor ons westerlingen hoe het eruit ziet. Een stuk Kobe is namelijk doordrenkt met vet. Hoe meer vet, hoe beter. Dit is trouwens niet alleen bij Kobe zo, ook ander rundvlees in Japan ziet er zo uit. Helaas zijn we uiteindelijk niet geslaagd in onze opzet. Voor vertrek wisten we dat het een dure avond zou worden. Onze reisgids en het internet spraken over prijzen vanaf 25 tot 50 euro voor een portie van ongeveer 150 gram. Goedkoper dan 75 euro voor 120 gram hebben we het niet gevonden. En van prijzen oplopend tot ruim 200 euro voor 180 gram hoef je niet te schrikken. Gezien de aanslag op ons budget vonden we 150 euro voor 240 gram vlees een iets te serieuze uitgave. Bedenk je voor het beeld nog even dat we 2 weken daarvoor in China voor 7,50 per persoon als koningen kreeft zaten te eten... Uiteindelijk hebben we in een gezellig restaurant vlees gegeten met kenmerken van Kobe: vet, mals en sappig. De ervaring is bijzonder, de link met ons rundvlees leg je namelijk nauwelijks. Maar heerlijk was het wel.

Na Kyoto hadden we een nacht in Hiroshima gepland. De reden om hier naartoe te gaan is natuurlijk de atoombom die in 1945 op de stad gevallen is. Bij aankomst in ons hostel werd ons verteld dat op een eiland voor de kust van Hiroshima die dag een bijzondere ceremonie zou zijn van monniken. Deze ceremonie wordt jaarlijks twee keer uitgevoerd en geheel toevallig kwamen wij op een dergelijke dag aan. Naast deze ceremonie zouden we nog genoeg tijd hebben om het Peace park te bezoeken, dus een uur later stonden we op het eiland. Voor ons beiden was het de eerste keer dat we een dergelijke ceremonie bijwoonden. De monniken op het eiland verkopen een soort houten latjes waarmee de koper, afhankelijk van de prijs, voor een bepaalde duur goed geluk zou moeten toekomen. Twee maal per jaar worden de verkochte latjes verbrand in de ceremonie, waarna de monniken over het smeulende as van het verbrande hout lopen. Het is moeilijk te beschrijven hoe intens en indrukwekkend het ritueel was. De mensenmassa was enorm en het geheel was erg bijzonder. Wat het meeste indruk op ons heeft gemaakt is de omslag van het weer tijdens de ceremonie. Van een mooie zonnige dag werd het opeens betrokken en kil. Tot het moment waarop men over het as ging lopen en de lucht weer blauw werd. Misschien wil je het wel zo zien, maar Jorieke en ik hebben tijdens de anderhalf uur niet gesproken en hebben het beiden zo ervaren. Echt bizar. Na de monniken bleken ook de overige gelovigen over het as te gaan lopen. Met name de ouderen gingen hierin voor. De rij die zich hiervoor vormde strekte zich tot onder aan de berg. Al met al een hele ervaring!

Het bezoek aan Hiroshima zelf was ook erg bijzonder. Aangezien alle steden in Japan relatief nieuw zijn, voelt de stad niet anders aan. Als symbool voor de totale vernietiging staan de overblijfselen van een gebouw nu genaamd de A-bomb Dome nog overeind. Vooral 's avonds is dit een bijzonder gezicht, helemaal omdat het vlakbij het punt staat waarboven de bom (in de lucht dus) is afgegaan. In het museum wordt uitgebreid uitgelegd hoe de Amerikanen besloten de bom te gooien en welke invloed dat op de stad heeft gehad. Al met een al een verrassend goed en indrukwekkend museum. Dat Albert Einstein invloed heeft gehad in het uiteindelijk hanteren van dit verschrikkelijke middel wist ik bijvoorbeeld niet.

Als afsluiting van onze toer door Japan zijn we in Fukuoka naar een sumo toernooi geweest. In Japan zijn jaarlijks slechts zes grote toernooien en dankzij het internet wisten we dat we in Fukuoka de bekende zware mannen aan het werk konden zien. Nederlands als we zijn waren we natuurlijk vroeg op de toernooidag al binnen. Tot een uurtje of 4 mogen de mindere goden hun kunsten vertonen in een nog vrij lege hal. Vervolgens worden enkele ceremonies uitgevoerd en gaan de echte toppers aan het werk. Ondanks dat je op tv regelmatig sumo kan kijken, is de belevenis in het echt totaal anders. Voordat een partij begint vindt een schouwspel plaats wat wel 10 minuten kan duren. Er wordt gezongen, geprepareerd, elkaar aangekeken, nogmaals geprepareerd en uiteindelijk geworsteld. In de coulissen hebben we ondervonden hoe heftig het is als de mannen naast je hun opening van de partij oefenen, wat een kracht! Ondanks dat de heren natuurlijk enorm dik zijn, moet je toch echt respect hebben voor de lenigheid en kracht die ze in hun lichamen hebben. Daarbij is sumo een minder simpele sport dan je zou denken. Er wordt gebruik gemaakt van meer dan 70 technieken om de tegenstander uit de ring of op de vloer te gooien. Het enthousiasme van de japanners bij de toppartijen is geweldig. Schoolklassen juichen, mensen schreeuwen en de worstelaars gaan er tegen aan. Ik had het niet verwacht, maar ik heb van 11.30 tot 18.00 uur geboeid zitten kijken. Een absolute aanrader!

Na de wedstrijden hebben we voor de laatste keer de trein gepakt richting Shimonoseki. Vanaf deze plaats hebben we twee nachten later de boot naar Zuid-Korea gepakt. We hebben Japan dus alweer achter ons gelaten. Het heeft zeker niet teleurgesteld. Was het duur? Ja, vergeleken met andere Aziatische landen misschien wel, maar het is goedkoper dan Nederland. Maar de hele trip was het meer dan waard. Het is echt een heel bijzonder land, zeker een bezoek waard!