Zittend in een slechts voor een derde gevuld AirAsia vliegtuig probeer ik onderweg van Chengdu naar Kuala Lumpur te bedenken wat ik over ons tweede verblijf in China wil schrijven. Er is veel om uit te kiezen. Ondanks dat we besloten hadden om vrij lang (5 hele nachten) op een plek te blijven, hebben we weer zo veel beleefd. Het schrijven van deze stukjes is zowel voor mij als voor Jorieke niet alleen een manier om het thuisfront (en een ieder ander) te laten weten wat we gedaan hebben en hoe het gaat, maar het is ook een manier om jezelf te laten bevatten wat we nu al 2,5 maand aan het doen zijn.

Op 1 december landden we in Guangzhou. Eerlijk gezegd had ik nog nooit van deze stad gehoord, ondanks dat de oude naam, Canton, wat meer bellen deed rinkelen. Of dat misschien door Cantonees eten komt is de vraag. Feit is wel dat Cantonees eten het meest lijkt op het Chinese eten wat wij kennen. Guangzhou is een stad waar meer dan 10 miljoen mensen wonen. In Azie is het de afgelopen tijd volop in het nieuws geweest vanwege de Asia Games. Deze spelen lijken sterk op de Olympische Spelen, maar dan alleen voor Aziatische landen. Hiermee heeft China na de OS in Beijing en de World Expo in Shanghai opnieuw een mega evenement mogen organiseren. Als je de kranten leest in bijvoorbeeld Zuid-Korea merk je dat er sprake is van jaloezie. Niet alleen wint China veruit de meeste medailles bij grote sportevenementen, nu organiseert ze deze ook nog eens. Internationaal ligt er zoveel aandacht op China dat de jaloezie ook wel begrijpbaar is. Aangekomen in de stad was duidelijk te merken wat de spelen voor Guangzhou betekend hadden. Er zijn nieuwe snelwegen aangelegd, stadions gebouwd en het metrostelsel is uitgebreid. Voor buitenlanders zijn al deze voorzieningen makkelijk te gebruiken. Bewegwijzering en metrokaarten zijn bijvoorbeeld altijd ook in Latijns schrift, naast de eigen Chinese tekens. Dit en het feit dat Guangzhou een heerlijk klimaat heeft (26 graden in december) maakt het een fijne plek om aan te doen. Wij besloten echter niet lang te blijven, omdat ons tweede bezoek aan China maar 13 dagen zou duren. Op het moment van schrijven zijn we namelijk onderweg om Nicky (broertje van Jorieke) in Kuala Lumpur te zien tijdens zijn verblijf van een maand daar.

Na 2 nachten stonden we dus met onze volledige bepakking op het station om naar Guilin te gaan reizen. De drukte die we daar meemaakten was weer een om toe te voegen aan het lijstje 'dat is China'. Het makkelijkst is het waarschijnlijk te vergelijken met een groot evenement in Nederland zoals een groot concert of iets als de TT in Assen. Na twee controles stonden we toch al na een half uur in het stationsgebouw, dat viel ons enorm mee. De treinrit zou 12 uur duren en dit zou onze eerste rit zijn in de goedkoopste slaapklasse. Het verschil met de treinen die we namen in Rusland was eigenlijk niet zo groot. In plaats van vier bedden zijn er zes per compartiment en verder heeft je compartiment geen deur. Dit heeft als voordeel dat het voor je gevoel niet drukker is, omdat je toch iets minder op elkaar zit. Twee mensen kunnen aan het raam op een stoeltje zitten, de andere vier zitten of liggen op bed. Al met al best prima. Het is goedkoop, het bespaart je een nacht in een hostel en de bedden (hoewel hard sleeper genaamd) liggen best goed.

Aangekomen in Guilin bleek het weer nog steeds lekker te zijn en de omgeving geweldig. Guilin wordt omringt door Karstgebergte. Deze bergen zien er door de puntigheid bizar maar ook heel mooi uit. Naast dat Guilin zelf een grote aantrekkingskracht heeft, komen toeristen er met name om de omgeving te zien. Dit kan per fiets of per boot op de Li rivier. Ons plan was dan ook om na twee nachten deels per bamboevlot naar Yangshuo te reizen. Nadat we deze toer geregeld hadden (leve het laagseizoen, een korting van meer dan 50% was makkelijk geregeld), zijn we 's avonds Harry Potter in de bioscoop gaan kijken. Vanwege het nog ontbreken van een nagesynchroniseerde versie konden wij de film in het Engels goed volgen. Jorieke blij (fan en in Zuid-Korea is de film nog niet uitgebracht), ik blij. Toch vreemd om de film over het laatste boek als eerste HP aanvaring te hebben gehad...

De tocht naar Yangshuo was er een om niet snel te vergeten. Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven, maar misschien vertellen de foto's het verhaal zelf. Voor mij was het in ieder geval een China ervaring zoals ik mij die had voorgesteld. Ronduit fantastisch en een absolute aanrader. We hadden besloten om in Yangshuo niet in het stadje (immers, het heeft maar 330.000 inwoners) zelf te slapen, maar op een kwartier lopen van het centrum. Een Belg heeftdaar een hostel opgezet wat aan al onze wensen voldeed. Heerlijk rustig, een geweldig uitzicht en heerlijk eten. Tel daarbij de vriendelijkheid en behulpzaamheid op die je mist in de (vaak) goedkopere motels en je snapt dat we het in Trippers Carpe Diem goed naar onze zin hebben gehad.

Dag twee van ons verblijf in Yangshuo begon met een Chinese kookles. Na een bezoek aan de lokale boerenmarkt hebben we op een mooie plek aan de rivier onze eigen lunch gemaakt. Het programma bestond uit het maken van vijf gerechten zoals ei-dumpling, eend en gestoomde kip. Aangezien we tegenwoordig nooit meer koken was het misschien sowieso goed om weer eens met een pan in de weer te zijn. Ik moet zeggen dat het verbazingwekkend leuk was. De setting was super, de lerares kon zowaar goed Engels en het eten was heerlijk. Zeker iets wat we onderweg nog vaker willen gaan doen. Het bezoek aan de boerenmarkt was bijzonder. Je weet van tevoren dat er in China veel, voor ons, bijzondere dingen gegeten worden, maar het in het echt meemaken is iets anders. Naast schildpadden (in Nederland leuk als huisdier, momenteel in Ede) zagen we natuurlijk konijnen en eenden. Wat we niet wisten is dat men in China ook katten eet. Deze diertjes zaten geduldig te wachten in hun kooi totdat ze verkocht zouden worden. Op de markt zelf kan je vervolgens je aangeschafte dier aan de slager meegeven en vervolgens op de door jou gewenste manier mee naar huis nemen. Onze lerares wees ons erop dat op de markt ook honden verkocht werden. Dat men in China hond eet is algemeen bekend en dus geen verrassing. Geen van onze collega cursisten had de behoefte om de honden te zien, maar wij vonden dat we er niet voor weg moesten lopen. Het is nou eenmaal zo en wij vonden dat we dat dan zelf ook maar moesten aanschouwen. Toch was het echt schrikken. De honden hingen in gerookte vorm aan haken en dat is echt geen fijn gezicht. Ik ben 'blij' dat we het gezien hebben, maar we zijn toch vrij snel wel naar buiten gegaan.

Op dag nummer drie hebben we een scooter gehuurd bij het hostel en de omgeving verkend. Het weer was goed, de wegen rustig en het uitzicht super, echt een topervaring. Van de basketballveldjes onderweg werden we stiekem best jaloers. Full size velden met belijning en een geweldige omgeving, waar vind je dat in Nederland?

Als laatste activiteit in Yangshuo zijn we een dag later gaan fietsen. Aan de hand van een lekker onduidelijke kaart leek het ons een prima plan om er op de fiets op uit te trekken. Op de heenweg was dit relatief goed te doen. Eenmaal de weg langs het water gevonden kwamen we zonder problemen aan bij ons eindpunt, de Dragon Bridge. Aangezien het daar te prijzig was om de weg terug met een bamboevlot af te leggen gingen we ook aan de andere kant van de rivier per fiets op pad. Op de kaart was dit pad een stuk kleiner, maar dat we vervolgens 1,5 uur lopend door boerenland over afzet-heuveltjes moesten ploegen kan niet de bedoeling geweest zijn. Achteraf was het prima en ook erg mooi, maar ik moet zeggen dat ik blij was dat we uiteindelijk op het gewenste pad uitkwamen. Aangezien het ondertussen 15.30 was, kwam het mini-restaurant in het eerste kleine dorpje als geroepen. De eigenaresse was uiteraard vol enthousiasme over ons bezoek en verkocht ons na een beroep gedaan te hebben op ons point-it boekje een flinke vis. Nederlands als wij zijn vonden we de binnenkant van de kop en de ingewanden van het visje niet de moeite van het consumeren waard. Na de ingewanden aan de pup van het huis gevoerd te hebben, werden we verbaasd nagekeken terwijl we weer op pad gingen. Na een zware onderhandeling legden we het volgende stuk per bamboevlot af. Helemaal geweldig, ware het niet dat we halverwege al weer aan wal werden gebracht. Het zou te lang duren, etc, etc. We konden hoog en laag springen, er zat niets anders op dan het laatste stuk maar weer te fietsen.

Onze laatste stop in China zou Chengdu zijn. In Chengdu is een groot reservaat opgezet voor de bedreigde panda's. Ook zouden we vanaf Chengdu een vlucht naar Maleisie pakken. Om in Chengdu te komen zaten we maar weer eens 26 uur in de trein. Ik moet zeggen, dat went echt. Waar ik in Nederland wel eens moeite had met mijn wekelijkse trip naar Amsterdam is een dag in de trein nu niet veel anders: het lijkt lang, maar eigenlijk is hetsnel voorbij.Aangekomen in Chengdu hebben we ons eens goed ingeleefd in de Tibetaanse keuken en vervolgens na een korte nacht een toer genomen naar het pandareservaat. Stiekem geloofde ik soms niet dat we eindelijk echt panda's zagen. Waren het geen mensen met een pandapak aan? Beesten waarvan je al zo lang beelden en plaatjes zag zijn dan toch vreemd om in het echt te zien. Het reservaat was een stuk mooier dan ik verwacht had. De dieren hebben alle ruimte en zien er op hun gemak uit. Liggend op de grond eet een panda zo'n 16 uur lang bamboe. De overige 8 uur slaapt en verteert hij zijn maal. Niet dat ze hier goed in zijn, want slechts zo'n 20 procent van het genuttigde voer wordt daadwerkelijk opgenomen in het lichaam. Als je je vervolgens bedenkt dat bamboe nou niet echt vol voedingsstoffen zit, snap je waarom een groot dier als een panda zoveel moet eten. Waren ze nou maar bij vlees gebleven zoals ze vroeger deden...