Na een paar dagen in de ‘kou' in de Cameron Highlands zijn we per minibus vertrokken richting Taman Negara. Taman Negara is een nationaal park in het midden van Maleisie. Het is zo'n 130 miljoen jaar oud, als je de boekjes moet geloven. Om bij de ingang van het park te komen hebben Jorieke en ik de laatste 60 kilometer per boot afgelegd. Stel je een bootje voor op een rivier in de jungle en je hebt een aardig idee waarmee we in het park zijn gekomen. Een fantastische ervaring en absoluut het geld waard.

Het oerwoud is naast de flora en fauna ook bekend om de touwbrug. Deze brug is zo'n 500 meter lang en hangt 50 meter boven de grond. Halverwege de Martinitoren dus, maar iets minder standvastig. Na deze Canopy Walk hebben we een mooie lange tocht door de jungle gemaakt. In Maleisie kun je in de meeste jungles zonder gids lopen, omdat ze een ‘pad' hebben vrijgemaakt en af en toe een bordje neerzetten. Iedereen die een beetje doorzettingsvermogen heeft kan een tocht door Taman Negara maken. De luchtvochtigheid en hitte maken het best zwaar, met genoeg water en af en toe rust viel het ons enorm mee. Hetgeen waar we van tevoren wel angst voor hadden is de beruchte hoeveelheid bloedzuigers in Taman Negara. Deze vriendjes kruipen door je sokken heen om zich vervolgens fijn op je voeten te nestelen. Zowel reisgidsen als andere reizigers komen met leuke verhalen over hoe je bedekt kan raken met deze beestjes. Met slechts 1 bloedzuiger op Jorieke's voet hadden we een vrij goede dag. Ik in ieder geval...

Dezelfde dag hebben we 's avonds een nacht safari gedaan. Dat je niet per se in maar ook op een 4x4 kan zitten was een nieuwe ervaring. Met 70+ door een bocht op het dak van een jeep was ons iets teveel van het goede en daarom verplaatsten we ons al snel richting de laadbak. Omdat er met de jeep niet in de jungle gereden kan worden gaan de safari's door de palmplantages die aan de jungle grenzen. Onderweg zagen we slangen, uilen, andere vogels en een wild zwijn. Al met al een prima safari, hoewel ik niet weet of ik moet geloven dat op de plantages ook tijgers en olifanten te zien zouden moeten zijn, zoals men ons probeerde wijs te maken.

Omdat we een dag in de jungle wel genoeg vonden, trokken we de dag erna richting Melaka. Vanuit de jungle is dit een tocht door half Maleisië heen. Eerst namen we een lokale bus richting Jerantut (2,5 uur). Daar hebben we 2 uur op de trein gewacht die ons vervolgens in 3 uur in Gemas bracht. Aangekomen in Gemas misten we onze aansluiting naar Tampin, omdat de trein rustig een kwartier eerder vertrok. Best leuk als je nog in de rij staat voor kaartjes en de trein voor je neus weg rijdt. In Gemas vonden we een busstation waar een lokale bus een half uur later richting Tampin vertrok. 1,5 uur later konden we vervolgens in Tampin overstappen op een bus naar Melaka (1 uur) en daar een lokale bus pakken naar het deel van de stad met accommodatie. Een flinke trip...

Het guesthouse waar we in Melaka verbleven staat erg hoog op ons lijstje met favorieten. In een oud koloniaal huis is een aantal kamers ingericht en een geweldige binnenplaats gemaakt. Om naar achteren te komen moet je via een paar stenen door een klein vijvertje heen waarin kooikarpers en schildpadden rondzwemmen. Neergeploft op een van de banken hopt er al snel een konijn genaamd Mr. Playboy voorbij en kun je onder het genot van een gratis koffie lekker even niks doen. Echt een plek waar je je snel thuis voelt. Met 9 euro per nacht was het misschien wel wat prijzig, maar genot mag wat kosten!

Snel thuis voel je je ook in Melaka als stad. Helaas kwamen we daar pas later echt achter, want we hebben de eerste echte dag alleen maar achter de pc gezeten om een plan te maken voor ons bezoek aan Indonesië en wat tickets te boeken. Het plan was zo gemaakt, maar het boeken van een binnenlandse vlucht in Indonesië bleek een ramp. 3 luchtvaartmaatschappijen en ontelbare pogingen later liepen we 7 uur later de McDonald's (gratis wifi..) uit zonder tickets. Eenmaal in Indonesië las ik dat er in het land een wet omtrent het gebruik van buitenlandse credit cards is. Details ken ik niet, maar het komt er op neer dat je als Indo niet met een buitenlandse credit card online mag betalen. Een dag later kwamen we er na 3 uur achter dat we hiervoor een instelling van de website moesten veranderen. En ik dacht dat wij van de internetgeneratie waren...

Na ons internetavontuur hadden we nog twee dagen om Melaka te zien voordat we vanaf Kuala Lumpur naar Medan zouden vliegen. Melaka is een oude koloniale stad en daardoor echt een mix van oost en west. Wij als Nederlanders hebben ook flink onze sporen achter gelaten met kerken en zelfs een stadhuis. Naast dat Melaka een geweldige stad is, heeft de geschiedenis er ook voor gezorgd dat je er onder andere Nederlandse kaas kunt eten. Nou houd ik zelf enorm van kaas, maar iedereen die Joriek een beetje kent zal snappen hoe erg die aan het genieten was. Echt heerlijk om na 3,5 maand weer eens Nederlandse kaas te eten! Je bent kaaskop of je bent het niet, zullen we maar zeggen.

Op 17 januari zijn we vervolgens om vier uur opgestaan om richting het vliegveld te kunnen vertrekken. Omdat er geen taxi te vinden was hebben we maar een lift geregeld en daardoor alsnog onze bus kunnen halen. Het lijkt wel of we echt reizigers worden...

Ps. Helaas maar 1 foto dit keer,een internetverbinding wordt hier in Medan volgens mij nog met een slingertelefoon tot stand gebracht, uploaden lukt echt niet...