Aangezien ik toch echt geen Indonesisch bloed heb, zal ik maar gewoon lekker op tijd mijn verhaaltje over de afgelopen anderhalve week schrijven.

Vorige week zondag landden we op Jakarta na een binnenlandse vlucht van twee uurtjes. Voor het eerst deze reis hadden we een ontvangstcomité, aangezien Jorieke's oma samen met haar oom Leo en zijn zoon Jonathan ons op kwam halen. Na een hartelijke begroeting en een ritje naar het centrum begon voor mij de grote ontmoeting. Van te voren hadden zowel Nicky als Joriek me duidelijk gemaakt dat we veel familie zouden ontmoeten en dat men erg blij zou zijn om ons te zien. Niets bleek minder waar. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet alle namen onthouden heb, maar overal waar we kwamen werden we warm onthaald en zorgde men ervoor dat we genoeg zouden eten en drinken. Vanuit Jorieke's familie in Nederland ben ik natuurlijk al behoorlijk gewend geraakt aan (deels) Indonesische gastvrijheid, maar dat beeld werd hier alleen maar versterkt. Complete rijsttafels werden op tafel gezet en uiteraard hebben we overal een lekker hapje gegeten.

Na deze tour door Jakarta wachtte ‘thuis' de grootste verrassing. Jorieke's oma had namelijk op advies van Jorieke's vader Jan een heerlijke pan hutspot gemaakt met draadjesvlees. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst met 30+ hutspot heb gegeten, maar het was heerlijk! De volgende dag volgde gelijk weer een traktatie, aangezien voor het ontbijt kaas en melk in huis was gehaald. En dan heb ik het nog niet over de hachee die we een aantal dagen later nog kregen. Oftewel, aangekomen bij Indonesische familie hebben we weer een aantal lekker Nederlandse dingen kunnen eten!

Jakarta zelf is voor de meeste toeristen geen reden om naar Indonesië te komen. Het is enorm druk, er staat altijd file en niet alles is even mooi, om het voorzichtig uit te drukken. Toch zijn er wel degelijk bezienswaardigheden. In het oude centrum vind je veel sporen van de Nederlandse tijd. Zo staat er een ouderwetse Nederlandse brievenbus voor het postkantoor, heb je er het gouverneurskantoor en kun je als toerist een rondje fietsen over het plein. Ook hebben we de haven bezocht waar je kunt zien met wat voor enorm vervallen boten er hier gevaren wordt. Echt bizar om te zien dat men de zee op durft met boten waar je de gaten soms in ziet zitten. Durven kan ik beter ook maar vervangen met moeten...

Na een paar dagen Jakarta hebben we samen met oma het vliegtuig gepakt naar Yogyakarta. Naast dat deze stad bij een vriend van ons beiden goed bekend is, heeft het ook veel aantrekkingskracht vanwege de historie en omliggende bezienswaardigheden. Op het vliegveld werden we opgehaald door familie en vervolgens naar Magelang gereden. Op de route kwamen we langs een dorp dat door de uitbarsting van de Merapi vulkaan volledig weggevaagd is. Men heeft hier namelijk naar eigen zeggen twee lavastromen gehad. Allereerst de hete lava en daarbij behorende as deeltjes en vervolgens de koude lava in de vorm van overstroomde rivieren. De combinatie is tragisch om te zien. Palmbomen hangen treurig naar beneden door het gewicht van het as op de bladeren, huizen zijn verwoest en enorme rotsblokken liggen langs de kant van de weg. En toch blijven mensen hier op de voet van de Merapi wonen. De grond is er vruchtbaar en een keuze hebben ze waarschijnlijk niet.

Aangekomen in Magelang werden we na een hartelijke begroeting door familie afgezet in het resort waar men voor ons twee kamers had geboekt. Een dag later bleek het echt om een fantastische plek te gaan met uitzicht over de rijstvelden. Voorzien van alle luxe was dit natuurlijk een enorme afwisseling van onze gebruikelijke guesthouses. Niet dat we daar niet fijn slapen, maar dit was toch wel iets totaal anders. Over gastvrijheid gesproken.

Na een heerlijk ontbijt zijn we vervolgens afgezet bij Borobudur. Deze boeddhistische tempel is werkelijk fenomenaal. Voordat we bij de tempel naar binnen mochten, dienden we uiteraard eerst entree te betalen. Dit is natuurlijk bijna overal zo, maar in Indonesië heb je op veel plaatsen een tweeschalig tarievenstelsel. Allereerst de toegangsprijs voor mensen die minimaal 2 jaar in Indonesië wonen (€ 0,80) en vervolgens de prijs voor buitenlandse toeristen, namelijk $ 15. Nou vinden we het niet erg om ietsje meer te betalen, maar $ 15 is in Indonesië echt een bak geld. Maar goed, met ons gratis watertje (jaja) gingen we vervolgens op weg naar de tempel. De in de periode 750-850 gebouwde tempel is tussen 1973 en 1983 volledig gerenoveerd. Het resultaat is enorm indrukwekkend. Op het laagste niveau heeft de vierkante tempel een breedte van 180 meter. Na enkele niveaus te hebben beklommen kun je normaal gesproken op het hoogste niveau de Boeddha aanraken en een wens doen. Vanwege ‘onderhoud' was dit momenteel niet mogelijk, maar dit weerhield Jorieke er niet van om het toch voor elkaar te krijgen. Had ze dit maar niet gedaan...

Eenmaal buiten de poort kwamen we er bij de kapper (€ 0,80 trouwens voor een fijne Aziatische coupe...) namelijk achter dat mijn telefoon verdwenen was. Een zoektocht rond de tempel leverde uiteraard niets op. Uiteraard is het vervelend om een dure telefoon kwijt te zijn, maar het was vooral lastig omdat we voor het eerst de telefoon nodig hadden. We hadden namelijk afgesproken dat we zouden bellen om opgehaald te worden. Het telefoonnummer stond in... Juist. Voor ons zat er niets anders op dan via twee openbare busjes de weg terug te vinden naar het resort. Met hulp van familie in Nederland en Indonesië hebben we uiteindelijk oma kunnen bereiken. Je bent vier maanden op reis en verliest niets, je bent bij familie en raakt gelijk wat kwijt. Dit gaan we nog wel even horen ben ik bang.

Een dag later zijn we naar Yogyakarta gereden en hebben we de stad bezocht. Naast de Nederlandse gebouwen is het vooral ook de moeite waar om de gebouwen van de sultan te zien. Naast het paleis is er een waterkasteel en een museum met oude(met name Nederlandse) koetsen. In het museum werd ons verteld dat er in de hele wereld twee koetsen zijn van het type gouden koets. Naast de in Nederland bekende koets staat er namelijk ook een in Yogyakarta, zij het met een stuk minder bladgoud. Ik vond het best bijzonder om al dat Nederlandse vakwerk zo ver van huis te zien. Even buiten Yogyakarta ligt de Hindoeïstische tempel Prambanan. Tachtig jaar jonger dan Yogyakarta is ook dit een meesterwerk. In tegenstelling tot Borobudur is Prambanan door de aardbeving in 2006 wel beschadigd geraakt. Grotendeels is de tempel alweer hersteld, enkele de dichtbij gelegen kleinere tempels zijn nog in renovatie. Ons tempelbezoek stond met name in het teken van foto's maken. Niet dat we zelf de geheugenkaartjes volschoten, maar het waren met name schoolkinderen die met ons op de foto wilden. Dat gebeurt in Azië vrij veel, maar zoals hier hadden we het nog niet meegemaakt. Uiteindelijk wilde zelfs de leraar een kiekje. Na de tempel hebben we een Javaanse balletvoorstelling bezocht. Naast dat de voorstelling best bijzonder was, maakte de entree van een compleet leger na de pauze de meeste indruk. Het bleek te gaan om hoge piefen van de Indonesische luchtmacht. Naast het hoofd van de Indonesische luchtmacht bleek zijn collega van de Australische luchtmacht te zitten, ontdekte Jorieke in gesprek met de beste man. Uit onderzoek op Internet kan ik toch echt bevestigen dat deze vriendelijke meneer daar de baas is. Zo ontmoet je nog eens mensen op reis!

In Yogyakarta bleven we die avond ook slapen, wat betekende dat we ook een fijn plaatselijk avondmaal konden eten. Waar je in het centrum van Yogya overdag alleen maar winkeltjes ziet, hebben deze in de avond plaats gemaakt voor kleine restaurantjes waar je op de grond zittend een maal kan eten. Op de plek waar het druk was en gezellig muziek werd gespeeld hebben we vervolgens heerlijk gegeten. Zo tussen de mensen eten is toch wel een van onze favoriete bezigheden denk ik, waarschijnlijk omdat het bijna altijd erg lekker is...

Na nog een ochtendbezoek aan Yogyakarta zijn we aan het einde van de middag teruggegaan richting Magelang. Na de volgende een ochtend te hebben genoten van het fijne resort stond voor ons de tocht naar het vliegveld op het programma. Wij vlogen namelijk zaterdag richting Bali, terwijl oma een dag later met de auto richting Jakarta zou vertrekken. Aangekomen op Bali bleken we ook hier op een erg fijne plek te slapen. Gelegen aan het zwembad hadden we ook hier een erg fijn huisje en alle luxe. We zijn in tijden niet zo verwend! Ons bezoek aan Bali stond met name in het teken van relaxen en een beetje zonnen. Van de 3,5 dag die we er te besteden hadden zijn we een dag rond gaan rijden met de motor. Onderweg merk je direct hoe enorm druk het op Bali is. Zelfs in het laagseizoen zijn er nog veel toeristen en daarnaast wonen er ook een hoop mensen. Je moet de rustige plekjes echt op zoeken. Natuurlijk zijn die er wel, maar onderweg is het met name druk. Dat maakt het overigens niet minder mooi. In elk dorp zie je meerdere grote en kleine tempels en tussen de dorpen in zie je rijstvelden zo ver als je kan kijken. Toen wij aan het einde van de dag richting ons hotel reden, dienden we weer samen met al onze motorvrienden (en dat zijn er in Indonesië een hoop) ons door de file te manoeuvreren. Werkelijk alle ruimte wordt gebruikt, of het nou een stoep, parkeerplaats of een tegenliggende rijbaan is. Ik moet zeggen dat ik er de lol wel van inzag en het ons aardig goed af ging. Of de politie in Nederland dergelijk rijgedrag zou tolereren hoef ik mezelf niet eens af te vragen. Gedurende de rit begon het te regenen. En als het hier regent, dan gaat het ook echt los. Na even geschuild te hebben vluchtten we de plaatselijke Carrefour in om de regen te ontlopen. Binnen hoorden we al dat de regen alleen maar erger werd, maar op den duur was het rustig en stil. Terwijl we onze weg vervolgden kwamen we op meerdere plekken in overstroomde gebieden terecht. Ik overdrijf niet al ik zeg dat we op sommige stukken door ruim een halve meter water reden. De volledige wielen stonden onder water en onze benen werden nat, maar ons motortje gaf geen krimp en we hebben gelukkig niet hoeven zwemmen.

Na dit avontuur hebben we gisteren maar lekker weer een dag niets uitgevoerd en dat zijn we ook vandaag van plan. Na nog een dagje zee en zwembad vertrekken we vanavond weer richting Jakarta om Chinees Nieuwjaar te gaan vieren met familie. Laat de gastvrijheid en het eten maar weer komen!