Toen Rolf en ik op reis gingen, wisten we dat er een mogelijkheid kon zijn dat er misschien familie ziek zou worden of erger. Toch hoop je altijd dat dit niet gebeurd, maar helaas mocht dit niet zo zijn.

Vorige week is mijn oma overleden op de respectabele leeftijd van 89 jaar. We hadden aan het begin van onze reis geen plan gemaakt of we terug zouden komen bij zulk soort gebeurtenissen of niet, en besloten het gewoon op ons gevoel af te laten gaan. Gelukkig was de reisverzekering het eens met ons gevoel en zaten we na iets meer dan 24 uur later op het vliegtuig van Borneo naar Nederland.

We zijn een weekje in Nederland geweest waarin we vooral bij familie zijn geweest. Het was even apart om in Nederland te zijn na zo'n lange tijd, helemaal aangezien we er mentaal niet op voorbereid waren. En als je dan op de bank bij je ouders zit, voelt het bijna alsof je niet al 5,5 maand aan het reizen bent geweest. Het was leuk om te ervaren dat iedereen zo blij was met het beginnende lenteweer, terwijl het voor ons echt weer als hartje winter aanvoelde. Dus wij hebben genoten van de vele stamppotten die we al zo lang hebben gemist en de bruine boterhammen met kaas. Ondanks dat alles op het laatste moment was, hebben we ook nog een gedeelte van onze vrienden kunnen zien en dit was toch ook wel erg fijn. Erg onrealistisch maar wel fijn! Zoals één vriendin zei; ‘het is een bonus'.

De reden waarom we terug waren was niet leuk, maar we hebben op een mooie manier afscheid van mijn oma kunnen nemen in het samenzijn van mijn familie. Daarnaast was het fijn om iedereen weer even te kunnen zien. Nu kunnen we er de rest van de reis weer tegen aan, want op moment van schrijven zitten we al weer op het vliegveld in Hong Kong om richting de Filippijnen te gaan. Hoezo de wereld is groot? Je bent heen en weer voordat je het door hebt....

p.s. Jullie hebben nog een aantal foto's tegoed van het laatste gedeelte van Borneo. Deze zetten we zo snel mogelijk online.