Van Zuid- naar Noord-Vietnam

Soms ben ik (Jorieke) erg goed in het uitstellen van dingen die moeten gebeuren, maar die wel kunnen wachten. De afgelopen tijd was het weer eens zo ver en kwam ik steeds maar niet aan toe om mijn verhaaltje te schrijven over onze reis in het middengedeelte van Vietnam. Steeds kwam er weer een ander ‘zeer belangrijk' iets langs waar mijn aandacht naar toe ging. Maar hier is het eindelijk, nog net voordat we Vietnam uitgaan, ons reisverhaal over van Zuid- naar Noord-Vietnam.

Na Saigon leek het Rolf en mij leuk om weer eens een kustplaats op te zoeken. Met mooi weer kan je nooit genoeg krijgen van een leuk strand toch? Aangezien sommige delen van Vietnam zeer toeristisch zijn, leek het ons juist leuk om naar een niet te grote en bekende kustplaats te gaan. Onze keus viel dan ook snel op Mui Ne. Dit is voornamelijk een kite- en windsurfplaats aan de oostkant van Vietnam en enkele uren boven Saigon. Ondanks dat we gewoon een normale zitbus hadden geregeld, kwamen we toch in een sleeperbus terecht. Dit is een bus met allemaal bedden in plaats van stoelen. Aangezien we om 8 uur 's ochtends vertrokken heb ik dan ook nog eens lekker mijn oogjes dicht gedaan en verder uitgeslapen in de bus. Eenmaal aangekomen in Mui Ne, bleek dat deze plek ondertussen ook aardig doorontwikkeld is en het geen eigentijdse Vietnamese sfeer heeft, het is namelijk een plaats met allemaal ressorts en restaurants die 10 km lang aan een straat langs het strand staan met weinig sfeer. Overal waar je keek, was alles in het Engels, Duits en vooral Russisch geschreven. Jaja, die russen houden wel van de zon en komen met grote aantallen naar de kust in Vietnam en geven blijkbaar toch iets minder om sfeer.

Naast de kust staat Mui Ne ook bekend om de vele grote duinen in de omgeving. Je kan allemaal toers hiernaartoe regelen, maar eigenwijs als we soms zijn vonden we dat we het ook zelf konden regelen. We hebben een fietsje gehuurd en zijn richting de duinen gefietst. Aangezien in Vietnam er niet duidelijk aan gegeven wordt waar een afslag heen gaat of hoe ver iets nog is, is het soms onduidelijk waar je heen moet. We hebben aan meerdere mensen gevraagd welke kant het op was en ondanks dat ze ons voor gek verklaarden dat we gingen fietsen hebben we het nog gevonden ook. Viel al met al best mee en het was weer even beweging naast alleen maar op een motortje zitten. Hetgeen dat de duinen bijzonder maakt, is dat ze een stuk uit de kust vandaan liggen en best groot en hoog zijn. Ik moet zeggen dat we niet gigantisch onder de indruk waren, we hebben wel eens mooiere duinen op Gran Canaria gezien, maar het was leuk om er naar toe te fietsen en daarna kinderlijk te spelen in het zand. Als je bij de duinen komt, zijn er allemaal kinderen die stukken plastic aan je verhuren zodat je van de duinen kan sleeën, en ja dit konden we niet laten schieten. Om het geheel in Vietnamese stijl te maken, moest er natuurlijk wel onderhandeld worden over de prijs. Toch bizar hoor om met een paar 6 jarigen te onderhandelen over een stukje plastic.

Na een paar daagjes zon, zijn we naar Dalat gereisd. Dalat wordt ook wel het Parijs van Vietnam genoemd. (waar zijn toch de Amsterdammen van andere landen?) Toch zagen wij de vergelijking niet echt, ondanks dat ze een lelijke elektriciteitstoren soort van omgebouwd hebben in een eigentijdse Eiffeltoren. We hebben hier in de relatieve kou van 22 graden een paar daagjes doorgebracht. Naast een dag even helemaal niets en lui een tv-serie kijken, hebben we weer de motor gepakt om de omgeving te bekijken. De omgeving was echt briljant mooi. Dalat ligt in de bergen in het midden van Vietnam en dit zorgt voor mooie uitzichten over meren en vele landerijen. Naast de mooie uitzichten waren er ook fantastisch goede wegen waar we met de motor makkelijk over heen konden crossen, maar de goede wegen waren ook wat vreemd. Om een of andere reden leidden ze namelijk nergens naar toe. We hebben op meerdere goede wegen gereden die dan opeens ophielden. Ze gingen geeneens over in een zandweg, nee ze hielden gewoon op. Gelukkig waren de uitzichten zo mooi dat het niet uitmaakte dat we ze 2 keer zagen.

Na Dalat zijn we weer een sleeperbus ingestapt om deze keer daadwerkelijk een nacht erin door te brengen om Hoi An te bereiken. Onze bedjes waren nog zowaar nog groot genoeg ook, zelfs Rolf kon languit liggen. Helaas voor Rolf waren de wegen soms hobbelig, waardoor hij moeite had om te slapen. Ik had hier niet zoveel problemen mee aangezien mijn talent in slapen tijdens deze nacht weer volop benut werd. Eenmaal aangekomen in Hoi An waren we positief verrast, het is een zeer toeristische plaats maar het is het ook zeker waard. Het is een van de weinige plaatsen in Vietnam waar de oude gebouwen niet in de oorlog verwoest zijn en het heeft een zeer schattig oud centrum. In dit centrum zitten nu dan wel veel winkels en restaurants gericht op toeristen, maar het neemt de sfeer van de plaats zeker niet weg. Het scheelt wel dat we er in het droogseizoen waren, want de rivier die door deze plaats loopt overstroomt elk jaar dusdanig dat het hele gebied onder water komt te staan. Met een beetje geluk is het een goed jaar en is het maar een halve meter, maar 3 jaar geleden stonden de huizen zelfs meer dan 2 meter onder water.

Kledingsmakers zijn er genoeg in Hoi An. In het begin waren er slechts een paar, maar het was zo'n groot succes dat er nu 240 kledingmakers in deze kleine plaats zitten en het bekend staat als de kledingmakerhoofdstad van Zuidoost Azië. Rolf kon deze kans niet laten gaan en heeft dan ook 2 pakken en 6 overhemden op maat laten maken. Na ja helemaal op maat was het ook weer niet, want er is toch maar wat extra ruimte bij de broek over gelaten voor als de afgevallen reiskilootjes er in Nederland waarschijnlijk weer aankomen. En wat ik heb laten maken? Tja, soms kan je, zelfs al vrouw, gewoon te veel keus hebben zodat je het gewoon niet meer weet. Al met al heb ik wel één heel broekje laten maken, en dat is ook nog eens een kort broekje dus veel is het niet. Ik wist gewoon door de vele keus niet meer wat ik nodig had of wilde. Maar ja terwijl Rolf (eigenlijk ook maar slechts) een paar honderd euro uit heeft gegeven aan mooie kleding die hij straks weer dagelijks nodig heeft, heb ik maar 6 euro uitgegeven aan een (al zeg ik het zelf) mooi kort broekje die dan wel echt perfect zit.

In Hoi An zijn we Hans en Ypie tegen gekomen. Hans is een oud teamgenoot van Rolf en zij zijn langdurig op reis door Azië. Hans en Ypie kwamen van Noord-Vietnam en trokken naar het zuiden en aangezien wij het andersom deden, konden we precies in het midden elkaar ontmoeten. Het was echt super gezellig en leuk om vrienden van thuis te zien. Naast dat we een hapje en drankje samen hebben gedaan, hebben we samen een dag een fietstoer en kookcursus gedaan in Hoi An. Naast het maken van loempia's en heerlijke gevulde inktvis hebben we ook de kunst van het maken van bloemen van tomaat geleerd. Dus wie weet bij een volgend diner van één van ons misschien wel een heel tomatenboeket als versiering...

Vanuit Hoi An hebben we de trein gepakt naar Hue. We waren de bussen wel even zat en hadden zin in een treinrit. Met deze treinrit zijn we officieel van Zuid- naar Noord-Vietnam gereisd, we zijn namelijk de oude DMZ over getrokken. Niet dat je dit merkt, want het ziet er allemaal hetzelfde uit. Het was wel een super mooie treinrit dat voor mij Vietnam in landschap samenvatte. In de 2,5 uur in de trein hebben we namelijk alles gezien dat dit land rijk is, en dat is veel moois; witte stranden en zee, rijstvelden aan de voet van gebergte, vele buffels gebruikt door Vietnamezen met die bekende rieten hoed op, kleine zandpaadjes waar kinderen op fietsten, snelwegen waar de vele motoren snel over heen crosten en vele tempels. Na de treinrit kwamen we aan in Hue. We hadden in Hue één avond en dag tot we door trokken naar Hanoi, maar deze dag hebben we goed benut. 's Avonds konden we bijna niet anders dan mee doen met de plaatselijke jeugd en hun romantische avondbesteding. Nee, het was geen mooie zonsondergang of romantisch diner bij kaarslicht, het was als stelletje aan de rivierkant zitten en naar de verlichte brug kijken. En nee geen bijzondere brug ofzo, gewoon een burg waarvan de kleur van groen, wit naar rood veranderde. Je moet toch wat als jeugd. Niet dat het ‘romantische' samenkomen lang duurde, want om 9 uur gingen de lichten uit en was het tijd om naar huis te gaan. De mensen in Hue slapen bijna allemaal al om 10uur 's avonds en er is zelfs voor toeristen een avondklok van 12 uur ingesteld.

De volgende dag hebben we de oude keizerlijke gebouwen bekeken. Er is veel verwoest tijdens de oorlog, maar er is ondertussen veel herbouwd. Na de gebouwen bekeken te hebben, hebben we maar weer in de omgeving gelopen om in de buurtjes terecht te komen die verre van toeristisch zijn. Dit blijft zo leuk om te doen, met name om het echte Vietnam te proeven. Uiteindelijk zijn we ergens bij een druk eetstalletje aangeschoven en hebben we heerlijke Pho (noodlesoep) gegeten. Hierna hebben we onder het genot van een Vietnamese ijskoffie de sfeer in ons opgenomen voor we de nachttrein in gingen richting Hanoi.

Het middengedeelte van Vietnam was erg mooi met verschillende natuurlandschappen als bergen en zee en daarnaast nog veel cultuur. De mensen zijn tot op heden nog normaal vriendelijk geweest (ja niet overdreven aardig). Van te voren waren we veel gewaarschuwd door andere reizigers dat Vietnamezen zulke harde en onvriendelijke mensen kunnen zijn. We hebben hier nog niet zo'n last van gehad, maar we waren erg benieuwd of dit in het noorden dan ook het geval zou zijn, aangezien de mensen in het noorden helemaal als hard en onvriendelijk gezien worden. Ondertussen weet ik hier al het antwoord op, maar Rolf zal binnenkort een stukje over het noorden van Vietnam schrijven. En zijn binnenkort zal wel meer binnenkort zijn dan dat die van mij soms kunnen zijn....