Na twee uur stil gestaan buiten de bus bij de grens tussen Vietnam en Laos, mogen Rolf en ik de bus weer in. We hebben een lekker plekje bij de deur kunnen bemachtigen met beenruimte zodat we eens niet met de knieën in de nek gevouwen zitten. Terwijl we genieten van de uitzichten over het berglandschap en af en toe met lichte angst naar de steile afgronden kijken waar we op de zandweg iets te dicht langs slingeren, realiseren we het ons; We zijn in Laos! Opeens begint er een Aziatische vrouw heel hard te gillen, waarna de chauffeur op de rem trapt en alle Aziatische mannen de bus uitrennen. Ze zijn opeens bewapend met allemaal van uit het niets getrokken stukken ijzer. Waar zijn we nu weer in beland?

Nieuwsgierig als we zijn, stappen we de bus uit om te zien wat er gebeurt. Gelukkig blijkt al snel dat het voor ons geen zaak om leven en dood is, maar een 3 meter lange slang heeft daar toch een andere mening over. De slang lag rustig aan de kant van de weg en wordt opeens opgejaagd en bekogeld door de mannen. De slang ‘rent' zo snel mogelijk van de mannen vandaan en sliddert toch wel erg snel onze kant op. Ik sta al weer half in de bus als de slang letterlijk en figuurlijk het loodje legt onder het brute geweld. Terwijl alle mannen elkaar trots op schouder slaan, kan ik het niet helpen om voor het eerst in mijn leven medelijden te hebben met een slang. De dode slang wordt in enkele juten zak gestopt en natuurlijk in het laatste stukje ruimte van de bus, onze beenruimte, gelegd. Terwijl ik nog nadenk over hoe zielig ik de oneerlijk verdeelde jacht op de slang vond, beweegt de juten zak opeens vlak voor mijn voeten... De slang was dood, toch?! Ondanks dat iedereen zegt dat Laos zo relaxed is, kan ik het toch niet helpen door me verre van relaxed te voelen tijdens mijn eerste paar uur in het land.

Laos is een van de armste landen van Zuidoost Azië en een stuk minder ontwikkeld dan de omliggende landen. Een reden hiervoor is dat Laos is in het verleden vaak een soort van speelbal is geweest van China, Thailand en Vietnam, met als dieptepunt de oorlog tussen Vietnam en Amerika. Iedereen is op de hoogte dat deze oorlog grote gevolgen heeft gehad voor Vietnam, maar wat ik niet wist is dat Laos nog meer gebombardeerd is dan Vietnam. De Vietcong gebruikte Laos als doorsluispoort van hun leger en wapens van Noord naar Zuid. Amerika's reactie hierop was door Laos te zo goed als plat te bombarderen en in het geheim minderheden in Laos onder valse voorwendselen te ronselen voor hun leger om de Vietcong aan te vallen. Er zijn in deze tijd veel doden gevallen en onder andere hierdoor heeft de communistische regering die na de oorlog de macht kreeg de grens gesloten voor het buitenland. Pas begin jaren 90 zijn de grenzen open gegaan voor toeristen waardoor Laos een stuk minder ontwikkeld is dan bijvoorbeeld Thailand.

Deze onderontwikkeling wordt al gelijk duidelijk bij de grensplaats Muang Khua. De meeste grensplaatsen waar we tot op heden zijn geweest, zijn plaatsen met weinig sfeer maar met de nodige faciliteiten waardoor veel reizigers de grens over kunnen. Muang Khua is het tegenovergestelde hiervan; het heeft heel veel sfeer maar al snel blijkt dat het wat minder faciliteiten heeft. Er is bijvoorbeeld geen pinautomaat te vinden in het hele dorp. Gelukkig komen we een kwartier voor de bank sluit erachter dat dit de enige plek is om geld te wisselen en wisselen we ons laatste Vietnamese geld in voor Kip, het geld van Laos. Ondanks dat de koers slechter dan slecht is, hebben we weer even wat geld om ons te redden tot we in een plaats zijn waar een pinautomaat aanwezig is. 's Avonds genieten we van ons eerste BeerLao, het landelijke bier, terwijl we met de groep uit de bus plannen maken voor de volgende dag. Terwijl de fransman swingend allemaal Spaanse liederen speelt op de gitaar, besluiten we de volgende dag naar Muang Ngoi te gaan.

In Laos is de eerste weg pas in 1990 gebouwd en veel gedeelten van het land zijn nog wegloos en hierdoor zeer moeilijk te bereizen. Dit is helemaal het geval als je in het noorden terecht komt, een plek die door veel toeristen over wordt geslagen. Je kan vanaf Muang Khua wel met de bus naar het zuiden, maar het is sneller en comfortabeler om met de boot te gaan. Dat je vervolgens met zijn 18en in een bootje zit en weer lekker krap op elkaar gestapeld zit, hoort er nu blijkbaar weer bij. Gezellig was het wel! Muang Ngoi is een plaatsje dat alleen te bereiken valt met een boot middenin karstgebergte. Ondanks dat het zo geïsoleerd ligt, heeft het vele guesthouses voor weinig geld en we vinden dan al snel een bungalow voor 5 euro per nacht met een eigen terrasje met uizicht op de rivier en de bergen. Een mooie omgeving om een boekje te lezen, of in ons geval een eerder gedownloadde NBA-wedstrijd te kijken terwijl één van de loslopende katten lekker bij me op schoot komt liggen. We voelen ons helemaal thuis! Na een dag rondgewandeld te hebben in de omgeving, werd het helaas toch tijd om deze mooie plek te verlaten en naar een grotere plaats te gaan. De sfeervolle dorpjes hebben namelijk één groot nadeel; geen pinautomaat. Ons gewisselde geld blijkt toch niet genoeg te zijn en we beginnen lichtelijk geldnood te voelen. Na extra veel te eten bij dé backpackers ontbijt plek in dit dorp, voor 1,50euro onbeperkt eten, kunnen we met ons laatste geld nog net de boot en bus pakken om in Luang Prabang te komen.

Luang Prabang is dé culturele hoofdstad van Laos. Het is enkele jaren geleden door de vele tempels en oude Franse Koloniale gebouwen op de werelderfgoedlijst van Unesco terecht gekomen. Dat elk oud Frans gebouw nu een guesthouse is geworden, doet niet af aan de sfeer die hier heerst, want ja ook hier is het weer zo relaxed. Nu we eindelijk een pinautomaat hebben gevonden, kunnen we ook volop mee gaan in de sfeer door lekker Laos koffie te drinken in één van de vele koffietentjes of een spelletje monopoly te spelen in een cafeetje. Ik vind het echt bijzonder hoe Laos het doet, ondanks dat een plaats toeristisch is blijft het toch heel authentiek en vooral niet gehaast. Geen getoeter en geduw om je heen, en in Luang Prabang zelfs een vuilniswagen die het vuil ophaalt. Terwijl je in Vietnam écht overal over moet onderhandelen, zijn in Laos veel dingen vast geprijsd waardoor je minder op je hoede hoeft te zijn. In het begin was het wennen, maar we kwamen er snel achter dat onderhandelen over veel dingen gewoon geen zin heeft. We kunnen weer eens een flesje water kopen zonder van te voren te onderhandelen over de prijs, en ja dan word je vanzelf ook relaxed.

Na het bezoeken van een bekende waterval vlak bij Luang Prabang besluiten we weer door te gaan richting Vang Vieng. Vang Vieng is denk ik de beroemdste en meest beruchte plek van Laos onder backpackers. Er zijn veel backpackers uit Thailand die 20uur in de bus zitten om alleen naar deze plek in Laos te gaan. Voorheen kwamen reizigers naar deze plek voor de natuur, maar tegenwoordig gaat het vooral om het tuben. Tuben is op een rubberen band zitten en je dan met de stroom van de rivier mee laten gaan. In Vang Vieng hebben ze het nog interessanter gemaakt door allemaal barretjes aan de rivier te bouwen die je naar binnen hengelen zodat je een BeerLao of twee bij ze kan drinken voordat je weer verder de rivier af gaat. We hadden al vele geruchten gehoord over hoe gek het soms kan worden en waren van te voren benieuwd naar deze plek of het niet allemaal te veel van het goede was. Maar toen we 's middags aankwamen in Vang Vieng waren we verbaasd hoe rustig het was; waar was iedereen? Na de eerste verbazing zijn in één van de vele restaurants gaan zitten waar ze de hele dag Friends of Family Guy draaien. Al Friends-kijkend vliegt de tijd en ondertussen begint het om ons heen drukker en drukker te worden. Tja, we hadden op zich kunnen bedenken dat iedereen overdag op de rivier is en niet in het plaatsje...

De eerste volle dag in Vang Vieng besluiten we eerst de omgeving te bekijken op een mountainbike, want de omgeving en natuur is echt de moeite waard. Een uurtje fietsen van de plaats zit de Blue Lagoon grot, een grote grot die je zelf kan bekijken. In andere landen moet je met een gids naar binnen waar je weer de hoofdprijs voor betaalt, maar hier in Laos maakt het allemaal niet uit. Als je een gids wil; prima, wil je alleen; ook prima! Als je gezond verstand gebruikt gaat dit goed, maar als we aankomen komt er net een Nederlandse jongen naar buiten die hulp nodig heeft. Hij is samen met een vriend iets te ver naar binnen gegaan met als gevolg dat zijn vriend diep in de grot 5 meter naar beneden gevallen is en niet meer omhoog komt. Na een hele reddingsactie komt hij er gelukkig met alleen een paar schaafwonden van af. Toch gaan we ervan uit dat wij iets meer gezond verstand hebben en bepakt met hoofdzaklamp voel ik me volledig ‘Dora the Explorer' als we de grot in gaan. Echt bizar hoe donker het is en hoe afhankelijk je bent van je zaklamp. Na een tijdje geklauterd en geploeterd te hebben in de grot vinden we het wel weer welletjes en nemen we een frisse duik in het lichtblauw gekleurde meertje voor de grot voor we weer verder fietsen.

De dag hierna is het Koninginnedag en geen dag beter dan deze om het tuben eens uit te proberen. Er blijkt een Nederlands samenzijn te zijn om met zijn allen de dag te vieren en naar het tuben te gaan. Eenmaal aangekomen blijkt de helft Brits te zijn, maar ze dragen met zoveel trots het Oranje dat het feestje alleen maar gezelliger wordt. We gaan met zijn allen naar de rivier en na een polonaiseoptocht als binnenkomer maken we er een mooi feestje van met zijn allen. Om na een gezellige middag weer bij te komen, vinden we weer een plekje om Friends te kijken. Relaxter kan het echt niet. Om onze tijd in Vang Vieng af te sluiten, besluiten Rolf en ik om toch nog even actief te worden. Ondanks dat we beiden het nog nooit gedaan hebben zijn we een dagje gaan rotsklimmen. Ondanks dat het af en toe zwaar en erg warm was, was het een hele leuke ervaring. Toch bizar als je tijdens je eerste klim naar beneden kijkt als je op je hoogste punt bent en blijkt dat je op 20 meter hoogte hangt. Aangezien het weer eens iets actiefs was waar je je pijn kon doen, kwam ik er als me lompe zelf zijnde natuurlijk weer met de nodige blauwe plekken en schrammen vanaf, maar het was echt super!

De dag na het rotsklimmen, gaan we maar weer eens door, want we vonden het na 4 daagjes wel weer goed geweest op deze plek en het is tijd voor de rest van Laos. Echter blijkt bij uitchecken dat we ondertussen helemaal gewend zijn geraakt aan het relaxte Laotiaanse leven. We zijn zelfs zo relaxed dat we helemaal niet door hebben gehad dat we 5 dagen in Vang Vieng zijn geweest. Hmm times flies when you are having fun, of misschien toch wat teveel Friends gekeken?